“Dan leer je kijken zonder te zien”, vertelt de oud-NSB’er.
Hij refereert aan een moment waarop hij, vlak na de
bevrijding, verscheidene kameraden onder luid gejuich geliquideerd zag worden.
“Ik keek richting de galg, maar zag niets.”
Ik vraag me af wanneer ik voor het laatst heb gekeken
zonder te zien.
Kun je het vergelijken met wegdromen?
Het moment waarop je zicht vervaagt, maar de beelden in
je hoofd verscherpen?Dat is echter iets waar je in verzandt, wat zich onbewust aan je opdringt.
Echt leren kijken zonder te zien is een kunst.
Ik weet nog niet of ik ‘m meester ben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten