Nu is nu is nu

Hoe lang duurt nu?

Bestaat er zoiets als een gevoelstijd?
Soms kruipen de uren, soms vliegen minuten voorbij, een maand lijkt soms een jaar te duren en een minuut een etmaal .

Hoe lang duurt nu?

En behoort nu dan het nu van net alweer tot het verleden?

In de boekhandel schreeuwt de kracht van het nu je toe. Mensen installeren belletjes op hun telefoon om hen aan het nu te herinneren.

Nu is hip. Nu is booming. We willen allemaal nu in het nu.

 Hoe lang duurt nu?

Wijk af

Al zappend komt Dr Phil mijn woonkamer binnen.

Hij gaat de 15-jarige Ashley genezen van haar negatieve zelfbeeld.

Ashley kijkt opgelucht. “Ik wil ook eens aan iets anders kunnen denken” verzucht ze, terwijl een traan zich voorzichtig in haar linkerooghoek manifesteert.

Het publiek applaudisseert, Dr. Phil roept boven het joelende publiek uit dat Ashley een first step gezet heeft en dat ze very proud mag zijn.

Ik vreet naast een reep chocolade ook mezelf op en denk aan een uitspraak van Loesje:

Klein maar fijn

Terwijl ik in de Coffee Company van mijn koffie nip wandelt een klein ventje mijn ooghoek binnen. Hij draagt een broek met pinguïns en er loopt snot uit zijn neus. Hij is het lopen nog niet helemaal meester, maar dapper wankelt hij langs de tafeltjes. Zijn moeder zit op het enige bankstel in de vestiging, waar hij na elk rondje door de zaak naar terugkeert.

Een grote gestalte stapt de zaak binnen. De reus zet een tas neer bij het bankstel en vraagt de moeder of de plek naast haar vrij is.

Als het gevaarte zich omdraait blijkt het een vrouw te zijn met een uiterst vriendelijk gezicht. Een vrouw die ooit, lang voordat het kleine ventje geboren werd, een man was.
“Is het een jongetje of een meisje?”, vraagt de vrouw terwijl ze vertederd naar het kind kijkt. “Een jongetje”, antwoordt de moeder. “Maar hij houdt van roze en van glitters.”

Het jongetje lacht naar de grote vrouw.

De vrouw aait hem over zijn hoofd.

 

 

 

 

 

 

Een voorzichtige start

Op de eerste dag van dit jaar liep ik in Berlijn.

Ik had 2014 gehaald, de wereld draaide nog en ik sprak Duits.

Voor zover je van Duits kunt spreken, in mijn geval.

Een nieuw jaar ligt voor je voeten en het oude jaar trekt aan je haar.

Doorstappen met die voeten, dacht ik. Wandelend het nieuwe jaar in.

En nu zijn er al 13 dagen volbracht, wandelend en rennend.

Maar alles met mate. Opstarten kost nu eenmaal tijd.

Nog 352 dagen.

Ik ga verslag uitbrengen. In beeld en in woord.

 

Immer geradeaus.